Corona, vreselijke Corona, pakt de wereld een deel van zijn bevolking af en toch zijn we er allen heel creatief mee omgegaan.
Er werd bijvoorbeeld mateloos, schaamteloos en kosteloos😉 gezongen, 24/7. Gezongen op balkon, vanop de vensterbank, in de tuin, op de zolder, op straat, pa en ma met de kinderen aan de voordeur met micro’s en versterkers. Beroepszangers voor hun fans en toekomstige fans, zomaar. Nooit eerder was muziek zo belangrijk, was muziek iets wat iedereen bond. Door de muziek vergaten we even de angst, Corona-angst. Over heel de wereld ontmoeten zingende mensen en liefhebbers elkaar op de facebookpagina, BELGIE zingt… uit het raam meer dan 80000 leden en in ons landje opgestart.
Beroepsmuzikanten, waaronder ik, begonnen te livestreamen. Leuk om familie, vrienden, buren, collega’s via deze weg even tegen te komen. De voorbereidingen, het repeteren, het opstellen en dan de live op een zalige zondag. Ik had wat om handen en iedereen blij. Uren heb ik op de laptop bezig geweest, luisteren naar meestal onbekende en onervaren zangers, ook naar collega’s, ze gevolgd en begroet. Tijdens een livestream stuurde ik dan berichtjes en ontving aanvragen van nummers. Iedereen die lid is kan deze opnames altijd en steeds opnieuw bekijken.
De comments achteraf waren meestal leuk, bijna altijd eigenlijk, er werd op deze pagina zeer weinig negatieve commentaar gegeven, zelfs als het wel es wat minder was. Massa’s complimenten heb ik gegeven aan jonge onervaren zangertjes. Aan huismoederkes die alleen thuis willen zingen, kinderen, muzikanten in spe heb ik gemotiveerd, schuchtere meisjes met prachtige stemmen aangemoedigd. Wat een talent hebben we toch in Belgie.
In ons kot, in de keuken.
Er werd superveel gekookt, terug vaker aardappelen, brood gebakken, verse pudding gemaakt. Nieuwe recepten ook voor desserts werden uitgeprobeerd. Zelfs de uitdaging om homemade Sushi te maken, top! Voor gezinnen een barbequetje in de tuin kon ook. Af en toe een pizza of pasta uithalen kon wel al wisten we al heel snel dat ons gewicht niet zou blijven wat het was. Geen restaurants, hele tijd geen hamburgerrestaurant open, geen tavernes, ‘niks, nada, non, rien’ en das weinig hoor. Heb ik gemist, erg gemist maar nu genieten we weer dubbel, niet?
Bezig blijven moest.
Vervelen gingen we niet doen, we haalden oude puzzels boven, gezelschapsspellen. Wol, priemen en naaimachine want er waren veel mondmaskers tekort. Sommigen onder ons begonnen terug te tekenen of schilderen. Ja schilderen, ook thuis opfrissen, ook graffiti aan huizen, zelfs Matthias Schoenaerts kon zijn hoofd leegmaken door straatmuren in de verf te zetten. Dankzij het prachtige weer, de zonovergoten dagen konden gelukkige sportievelingen die ook de ruimte hadden zich uitleven. We zochten springtouwen, haalden pingpongtafels binnen, begonnen na jaren terug te vogelenpikken, balspellen, zelfs strandspellen kwamen boven water.
Meest erge, vooral voor de oudjes.
En niet onbelangrijk, gemis van familie en vrienden, kinderen, kleinkinderen. Kinderen konden niet naar school. Ouders, grootouders in home’s en tehuizen, of in ziekenhuizen, geen of weinig, veel te weinig bezoek. Gezinnen werden closer of net niet. We weten nu wel weer wie en hoe belangrijk ze zijn. Videochatten? Wie weet niet wat dat betekend anno 2020?
Het is me wat, komen we hier sterker uit? Gaat alles worden als voorheen? Volgens mij maakt men binnen 80 jaar een docuserie over de Corona-overlevers.
Hou u veilig, Stay Safe!
Uw muzikant groet u.
Danny
Danny Foster 